آنچه در این مقاله می‌خوانید
سرور اختصاصی یکی از روش‌های تأمین زیرساخت IT موردنیاز سازمان‌ها است. در این روش، هر کسب‌وکاری برای آنکه بستر لازم برای میزبانی سرویس ها، پردازش و ذخیره‌سازی دادهها را فراهم کند با خرید تجهیزات سخت‌افزاری، یک سرور اختصاصی در محل شرکت ایجاد میکند. هر سرور در واقع کامپیوتری است که ظرفیت بخش‌های مختلف آن اعم از هارد، رم، CPU و … به‌تناسب کاربرد موردنظر آن کسبوکار انتخاب میشود.
معمولاً صاحبان کسبوکار برای آنکه مطمئن باشند اختلالی در روند کار شرکت ایجاد نمی‌شود، ظرفیت تجهیزات و سرور را بیش از آنچه حقیقتاً نیاز دارند انتخاب میکنند. همچنین برای آنکه پشتیبانی مناسبی از دادهها انجام شود، بخش قابل‌توجهی فضای ذخیره‌سازی اضافه تهیه میکنند تا با ذخیره چندین نسخه از دادهها، از بابت حفظ اطلاعات حیاتی سازمان خاطرجمع باشند.
یکی از نکات مثبت به‌کارگیری سرور اختصاصی برای کسبوکارها آن است که مالکیت و مدیریت تمامی بخش‌های سرور در اختیار خود صاحبان کسبوکار قرار میگیرد. چنانچه کسبوکار بخواهد از زیرساختی که ایجاد کرده برای میزبانی و مدیریت چند سرویس استفاده کند، میتواند با استفاده از Hypervisor، منابع سرور را مجازی‌سازی کند. هرکدام از این بخش‌های جداگانه یک ماشین مجازی یا VM (Virtual Machine) نامیده میشوند.
مفهوم مجازی‌سازی منجر به ایجاد ماشین‌های مجازی میشود که هر یک منابع سرور را به‌صورت ایزوله شده در اختیارمی گیرد. به‌عنوان‌مثال، هر ماشین مجازی میتواند سیستم‌عامل جداگانه خود را داشته باشد. تقسیم سرور اختصاصی شرکت به چندین VM، این امکان را فراهم میکند که با ازکارافتادن سیستم‌عامل اصلی، تمامی برنامه‌ها از دسترس خارج نشوند.
کسب‌وکارهایی که از سرور اختصاصی استفاده میکنند ممکن است بتوانند به سطح امنیت بالاتری دست پیدا کنند. این مورد تنها در صورتی برآورده میشود که صاحبان کسبوکار با استخدام متخصصان آیتی و امنیت شبکه، نظارتی کامل و تخصصی بر بخش‌های مختلف سرور ایجاد کنند تا در صورت بروز کوچک‌ترین اختلال و یا مشاهده هرگونه رویداد مشکوک، به‌سرعت وارد عمل شوند و اقدامات لازم را انجام دهند. اما باید توجه داشت که استخدام چنین نیروهای متخصصی نه‌تنها سازمان را متحمل هزینه بالایی میکند، بلکه یافتن چنین افرادی کاری بسیار دشوار است.
معایب به کارگیری سرور اختصاصی برای تأمین زیرساخت
با آنکه استقرار یک سرور اختصاصی در محل شرکت، مقدار قابل‌ملاحظه‌ای منابع پردازشی را به‌صورت کاملاً اختصاصی در اختیار کسبوکار قرار میدهد، اما به‌کارگیری آن خالی از اشکال نیست. این در حالی است که با به کارگیری سرور مجازی نه‌تنها میتوان از مزایای سرور اختصاصی بهره‌مند شد، بلکه معایبی که در ادامه مطرح میشوند نیز به حداقل میرسند. سرور مجازی، در واقع یک سرور بسیار مجهز است که در محل شرکتهای ارائه‌دهنده خدمات زیرساخت ایجاد میشود و منابع پردازشی حاصل از آن از طریق ابزارهای مجازی ساز، تقسیم شده و در اختیار کسب‌وکارهای جداگانه قرار میگیرند.
بسته به سایز و نوع کار هر سازمان، مدیران ممکن است اولویت‌های متفاوتی برای انتخاب سرور داشته باشند. مثلاً در کسب‌وکارهای بزرگ و چندملیتی که گاهی نیروها در چندین کشور و یا منطقه جغرافیایی مختلف مستقر هستند، دسترسی نامحدود، انعطاف‌پذیری و بهینه بودن هزینه‌ها یکی از مهم ترین اولیت های مدیران در انتخاب نوع سرور است.
درحالی که برای کسب و کارهای کوچکتر ممکن است فاکتورهای کاملا متفاوتی در اولویت قرار داشته باشد. بر اساس آمارهای ارائه شده در وبسایت Sysgroup، حدود 57 درصد کسبوکارها، کمک به بهینگی و کاهش هزینه های سازمان را، اصلی ترین دلیل مهاجرت به ابر عنوان کرده اند. بهبود دسترسی به داده ها طی استفاده از زیرساخت ابری با داشتن سهم 42 درصدی، از دیگر دلایل مدیران برای ترجیح زیرساخت های ابری بوده است؛ امکان بازیابی کسبوکار پس از بحرانها با 38 درصد، بهبود انعطاف پذیری با 37 درصد و خلاص شدن متخصصانIT شرکت از اداره امور سرور با 36 درصد، از دیگر دلایل اصلی کسبوکارها برای ترجیح به‌کارگیری زیرساخت های مجازی و ابری عنوان شده است.
1.هزینه بالای راهاندازی و مدیریت سرور اختصاصی
یکی از مهمترین معایب استفاده از سرور اختصاصی – به‌جای روش‌های دیگر مانند استفاده از سرور مجازی برای تأمین زیرساخت پردازشی – هزینه بالای آن است. برای راهاندازی سرور اختصاصی باید تعداد قابل ملاحظهای سخت‌افزارهای تخصصی خریداری شود. برای آنکه کسبوکار در میانه کار با کمبود منابع مواجه نشود، معمولاً این منابع باید با ظرفیت‌هایی فراتر از میزان موردنیاز خریداری شده و به‌صورت رزرو نگهداری شوند. این موضوع هزینه زیادی ایجاد میکند.صرف چنین هزینه‌ای در زمان آغاز فعالیت، ریسک راهاندازی کسبوکار را، خصوصاً برای کسب‌وکارهای کوچکتر، به میزان قابل‌ملاحظه‌ای افزایش میدهد. بر اساس داده‌های وبسایت Techjury، حدود 40 درصد از کسب و کارها کوچک و متوسط معتقدند، استفاده از سرور مجازی و راهکارهای ابری روش به صرفه‌ای برای تامین زیرساخت‌های IT است.
2.ضرورت استخدام و به‌کارگیری نیروهای متخصص
برای آنکه تجهیزات ایجاد شده به‌صورت بهینه اداره و مدیریت شوند لازم است یک یا چند متخصص آیتی استخدام شوند و مسئولیت نظارت و پشتیبانی امور سرور را برعهده گیرند. این کار میتواند کسب‌وکارهای کوچکتر را متحمل هزینه‌های بسیاری کند. از طرفی معمولاً یافتن چنین نیروهای متخصصی که توانمندی کافی برای مدیریت امور سرور را داشته باشند، کار دشواری است.
حتی چنانچه شرکت‌ها تعدادی متخصص IT داشته باشند و مجبور به استخدام مجدد نیرو نشوند، رسیدگی به امور سرور، وقت و انرژی زیادی از این متخصصان میگیرد. درحالی‌که با استفاده از روش‌های جدیدتر مانند به‌کارگیری سرورهای مجازی و ابری، متخصصان آیتی شرکت میتوانند تخصص و توانمندی خود را در امور مهمتر و در راستای توسعه فعالیت اصلی شرکت به کار گیرند.
3.زمان طولانی راهاندازی و ایجاد وقفه در آغاز کار
زمانی که صاحبان کسبوکار تصمیم به راهاندازی شرکت و استفاده از سرور اختصاصی برای زیرساخت‌های آیتی بگیرند، باید از مدتی پیش از آغاز فعالیت، نسبت به انتخاب، خرید، نصب و تنظیم سختافزارها اقدام کنند تا سرور آماده میزبانی داده‌های شرکت شود. این کار ممکن است هفته‌ها وقت و انرژی صاحبان کسبوکار را بگیرد. در مواقعی که افراد بخواهند به‌سرعت کارشان را آغاز کنند، سرور اختصاصی نمیتواند به‌سرعت آنها را به هدف برساند؛ درحالی‌که با انتخاب سرورهای مجازی ابری برای تأمین زیرساخت، در عرض نیم ساعت میتوان منابع مدنظر را در اختیار گرفت.
4.مقیاس‌پذیری پایین سرور اختصاصی
چنانچه پس از مدتی با توسعه فعالیت کسبوکار، مدیران متوجه شوند که این میزان منابع، کفاف فعالیت موردنظر آنها را نمیدهد، باید نسبت به ارتقا سختافزارها اقدام شود. این ارتقا نیازمند آن است که مجدداً تجهیزات لازم خریداری و نصب شوند و این مورد زمان‌بر است. درحالی‌که در حالت استفاده از سرور مجازی و ابری، تنها با چند کلیک میتوان به‌سرعت منابع را به هر میزانی ارتقا داد.
5.اتلاف منابع
از آنجا که مدیران باید از نبود اختلال در روند فعالیت کسبوکار مطمئن شوند، لازم است که منابع را به میزانی بیش از نیاز واقعی تهیه و نگهداری کنند. تا در صورتی که نیاز مقطعی به منابع بیشتر ایجاد شد، وقفه‌ای در کار ایجاد نشود و فعالیت شرکت بتواند ادامه پیدا کند. این کار باعث میشود بخش زیادی از منابع تهیه شده برای کسبوکار در اکثر اوقات بلااستفاده باقی بماند و به هدر برود. درحالی که با استفاده از سرور مجازی میتوان به‌سرعت منابع موردنیاز را در اختیار گرفت و پس از آن مجدد ظرفیت را به میزان پایه کاهش داد. با این کار تنها به میزان مصرف هزینه پرداخت میشود و نیازی به رزرو هیچ منبعی برای مواقع خاص نیست.
6.محدودیت دسترسی
باتوجه‌به آنکه تجهیزات سرورهای اختصاصی در محل شرکت قرار دارند، دسترسی به اطلاعات از مکان‌های دیگر با محدودیت مواجه است. برای دسترسی به برنامه‌های نرم‌افزاری خارج از شبکه میتوان راهکارهای مختلفی مانند تنظیم SSL، خرید IP valid و … انجام داد که راهاندازی آن نیاز به زیرساخت مناسبی دارد. برای مثال برای استفاده از IPValid در صورت استفاده از IIS، بهترین کار استفاده از DNS در سرور است. ولی همه کسب و کارها تجهیزات لازم برای راهاندازی IPValid ندارند. درحالی که با استفاده از سرورهای مجازی، کاربران میتوانند تنها با دسترسی داشتن به اینترنت، از هر مکانی به دادهها، اطلاعات و ابزارها دسترسی پیدا کنند.
7.انعطاف‌پذیری کمتر نسبت به سرورهای ابری
درصورتی‌که در مقاطعی از سال، کسبوکارها به انواع جدیدی از سرویس‌ها نیاز پیدا کنند، ممکن است مجبور شوند سخت‌افزارهای موجود را با سختافزارها و تجهیزات متفاوتی جایگزین و مجدداً راهاندازی و نصب کنند. درحالی‌که در حالت استفاده از سرورهای مجازی و ابری، این کار به‌سادگی و بدون هیچ‌گونه نیازی به تعویض تجهیزات انجام میشود.
8.ریسک ازبین‌رفتن داده‌های مهم شرکت
به طور معمول، تمامی بخش‌های سخت‌افزاری سرور اختصاصی کسبوکار، در محل شرکت مستقر و نگهداری میشود. مدیران شرکت‌ها برای جلوگیری از حذف احتمالی و ازدست‌رفتن دادهها، چندین نسخه از اطلاعات را در هاردهای مختلف ذخیره و نگهداری میکنند تا در صورتی که یکی از این نسخه‌ها به هر دلیلی با مشکل مواجه شد، با استفاده از نسخه دیگر بتوان اطلاعات را بازیابی کرد. اما چنین کاری نمیتواند کاملاً داده‌های کسبوکار را از آسیب مصون کند. زیرا چنانچه حوادثی مانند آتش‌سوزی، بلایای طبیعی، نوسانات برق، آسیب‌های سخت‌افزاری، سرقت و … ایجاد شود، تمامی این نسخه‌ها ممکن است هم‌زمان آسیب ببیند و شانس بازیابی اطلاعات به صفر برسد.
در حالی که با استفاده از خدمات زیرساختی و سرورهای مجازی شرکتهای بزرگ، نسخه‌های متعدد دادهها در لوکیشن‌های کاملاً مجزا و حتی در شهرهای مختلف نگهداری میشوند که با آسیب‌دیدن احتمالی یک یا چند نسخه از این دادهها، بازهم نسخه دیگری از داده کسبوکار قابل‌دسترسی باشد.
9.نگهداری دشوار تجهیزات سخت‌افزاری سرور
سخت‌افزارهای مورداستفاده برای راهاندازی سرور اختصاصی، عموماً تجهیزاتی حساس و گران‌قیمت‌اند و نگهداری از آنها شرایط خاصی میطلبد. عموماً باید اتاق جداگانه‌ای برای استقرار این تجهیزات اختصاص داده شود که شرایط محیطی مناسبی داشته باشد. این تجهیزات ممکن است به دلیل کار مداوم داغ کنند. در نتیجه همواره باید تهویه مناسب و امکانات خنک‌کننده‌ای نیز در این اتاق تعبیه شود. برای پیشگیری از آسیب دستگاه‌ها در برابر نوسانات احتمالی برق، باید تدابیری اندیشیده شود. از طرف دیگر برای تأمین برق تجهیزات در زمان قطعی برق، باید ژنراتوری نیز به این مجموعه سرور اختصاص یابد.
فراهم‌کردن تمام این تجهیزات و نگهداری آنها، نه‌تنها هزینه‌ای جدای از سخت‌افزارهای اصلی سرور به کسبوکار تحمیل میکند، بلکه مدیریت و ایجاد هماهنگی میان تمام این بخش‌ها کاری دشوار و انرژی‌بر است. درحالی‌که با دریافت خدمات زیرساختی از یک شرکت تأمین‌کننده، میتوان از تمام این مراحل و دردسرها خلاص شد.
نقش رایانش ابری در کاهش آلاینده‌ها و حفظ محیط زیست
آمارها نشان میدهند حدود 5 درصد از کربنی که باعث آلودگی محیط‌زیست میشود، حاصل فعالیت تجهیزات و سخت‌افزارهای کامپیوتری است. اکنون تعداد کاربران اینترنت نسبت به سال 2012 دوبرابر و ترافیک اینترنت جهانی 12 برابر شده است. این اعداد نشان میدهند که استفاده و نیاز به تجهیزات کامپیوتری و سرورها بسیار بیش‌ازپیش شده است و درنتیجه، با تأمین برق و انرژی موردنیاز برای فعالیت این سرورها، کربن بیشتری وارد محیط‌زیست خواهد شد.
آژانس بین‌المللی انرژی معتقد است فناوری‌هایی مانند رایانش ابری، به دلیل اشتراکی بودن زیرساخت، میتوانند جلوی افزایش مصرف انرژی را بگیرند. بررسی‌های شرکت آمازون نشان داده است که دیتاسنترهای ابری، مجموع تعداد سرورهایی که مورد استفاده قرار میگیرند را تا 77 درصد کم میکند؛ در نتیجه مصرف برق هرکدام از شرکت‌هایی که از این نوع زیرساخت‌ها استفاده میکنند، تا 80 درصد کاهش مییابد. این مزیت زیست‌محیطی ایجاد شده، افزون بر تمامی مزایای است که پیش‌تر ذکر شد.
در نتیجه چنانچه کسبوکارها در زمان تصمیم‌گیری‌ها استراتژیک خود، گزینه سرورهای مجازی ابری را به‌جای راهاندازی سرور اختصاصی برگزینند، نه‌تنها کمک شایانی به حفظ محیط‌زیست کرده‌اند، بلکه هزینه‌ها کسب‌وکارشان را به میزان قابل‌ملاحظه‌ای کاهش داده و بسیار راحتتر میتوانند کسبوکار خود را با موقعیت‌های مختلف سازگار کنند.
در این مقاله تلاش شد تا جنبه‌های مختلف به‌کارگیری سرور اختصاصی برای تأمین زیرساخت‌های IT کسب و کارها و مزایا و معایبی که نسبت به دیگر روش های تامین زیرساخت دارد بررسی شود. مدیریت بهینه هزینه‌ها و منابع، از اولویت های هر مدیری برای اداره هرچه بهتر کسب و کار است. در روش استفاده از زیرساخت ابری، سازمان‌ها تنها به‌میزان مصرف خود هزینه پرداخت میکنند و در سریعترین زمان ممکن میتوانند منابع را به میزان دلخواه افزایش یا کاهش دهند. بهبود دسترسی ایجاد شده در به‌کارگیری سرورهای ابری، باعث میشود در هر شرایطی بتوان کسبوکار را با کمترین اختلال پیش برد.
در سال‌های اخیر، با تأثیراتی که استفاده از زیرساخت ابری در تسهیل توسعه کسب و کار و بهبود دسترسی دادهها میتواند ایجاد کند، شاید بد نباشد که مدیران بار دیگر تأثیرات، هزینه‌ها و دستاوردهای به‌کارگیری هرکدام از روش‌های زیرساخت اختصاصی و ابری را در یک بازه 5 ساله مورد بررسی قرار دهند. گفتنی است معمولاً سخت‌افزارهای استفاده شده در ایجاد سرور اختصاصی شرکت، پس از 5 سال مستهلک شده و به‌احتمال زیاد نیاز به‌صرف مجدد هزینه‌های بالا برای به‌روزرسانی و یا جایگزینی این تجهیزات خواهد بود.
آمارهای جهانی نشان میدهند شرکت‌ها با سرعت بسیار زیادی در حال تغییر استراتژی خود و انتقال بخش‌هایی از کسب‌وکارشان به زیرساخت‌های ابری هستند. طبق اعلام سایت IDC، سرویس زیرساخت ابری (IaaS)، در پنج سال اخیر بیشترین رشد را نسبت به دیگر انواع سرویس های ابری داشته است.
در سال 2018، 45 درصد از سرویس ها و پردازشهای کسب و کارها در جهان بر بستر ابر انجام میشد و این رقم درسال 2019 به 60 درصد رسید. پیش‌بینی میشود در آینده ای نزدیک، رویکرد حدود 90 درصد از کسب و کارها برای تامین زیرساخت، جایگزینی سرورهای اختصاصی با سرورهای ابری باشد.
این مقاله را به اشتراک بگذارید
